İçimdekileri anlatmak belki alışmaya başlamak demek. Ben dünya ya inat ediyorum. Haykıra haykıra koşuyorum hem kaybetsem de ki ben yine her şeye rağmen Aşık oluyorum gökyüzüne…
Bu hayatta ip ile gökyüzüne çıkalım. Kargalar suçlu değil insan prangalı….
Balonlar insanlara inat uçuyor. Hayallere inanmak gerek.
İnsanlardan kustum bu gün kim kalbimi incitti ise bende kustum.
Özlediğim adam yazdığım da hep yarım kaldı şiirlerim. Ne senin kalbine denk geldi ne de gökyüzüne. Şimdi koca bir boşluk ve kim kral kim soytarı tarafsız en çok insan hali berbat olmuş.
Aşk yarım kalanlara dair umut ise facia ama en çok kalbim yalnız ve güçlü…
Gözlerini özledim ama anlatama hatta düşünemem gerek. Bazı vedalar güzeldir. Ben gitmeleri sevenim en çok kalbinden gidenim. Dünya hali pek bana göre değil…
Yine kaçamıyorum hayatın yansımalarından. Kalbim ile hesaplaşmam gerek, öğrendiğim onca şeyden sonra korkmam gerek.
Biraz kalbinize şiir bırakalım. Dünya halinde kalmayan kuşlar hepsi kara kara diyarlara göç etti. Dualar kalbimize düşmeli aşk şiirler ile yandı. Şimdi kim haklı insan hali yoksa gökyüzümü…
İnsan haline şiirleri anlatmaktan yoruldum her şey kıyısız.
Şarkılar uçsuz bucaksız içimdeki kırgınlık satır satır… Senin kalbinin özlemem gerek hatta gözlerini anımsamam gerek ben senden gitmeliyim güzel adam…
Güzel adam seni anlatmak ban belki zor ama bazen kalbim deliriyor. Umutta kalıyor bütün yarınlar ve sen yine benden gidiyorsun en çokta kalbim buna ölüyor…
Şiirleri unutuyorsunuz ben buna bile üzülmüyorum çünkü dünya barut kokarken kim masum kalır ki şiirler mi?
Vedalar boş pencere kenarları.
Şimdi kimler özleme sığınıyor ben bile yitirdim şiirlerde onu, ya da sevmediği unuttum seni alıştırdın bana gitmeleri…
Şimdi güneş olsa bile aşk bitik. Yarım kalan bir şarkı gibi düşün… hayatta oldukça garip değil mi? Her şey gün gün manasını yitiriyor.
Sen bile artık oldukça manasızsın güzel adam…
Boş pencere kenarları aslında bir veda idi bu dünyaya ama herkes evine kaçtı unuttular sokakların halini…
Veda…
