Bazı insanların tarihi geçer hiçbir anısı kalmaz.
Şiirler yolu tarif etsin duaları kalbine iltica et hep gülümse ve şunu unutma umut göklerin yegane kuşlarıdır.
Aslında kaybettiğim umursamadığım içimdeki delilik var ve hayat bunu hep anımsatma peşinde sadece ben kaçamak dövüşüyorum kime ne desem ne anlatsam boşmuş gibi ve her şey bir palavraymış gibi ve bütün bunlar insan uydurmasıymış.
Aslında ben gölgeme bile sığmıyorum bu kalbin o gölgede olması içindeki her şeyin ölmüş olduğundan bir ihanet ve tamamen dünyanın bir oyunu.
Bu oyunu benim kazanıp ya da kazanmam değil hatta birlerin görmesi yada duyması da değil. Benim bu oyunda yeniden koşmak doyasıya ağlamak deli gibi sevmek, gülmek en çok kalbim olabilmek yani gölgeme sarılmak gibi…
Umursamadığım çocukluğum, hatırlayamadığım onca şey bana kalmayan o kız çocuğu, ağlayışları belki oyuncakları ama en çok sesi…
Anlatamadığım her şey, sustuğum, kaçtığım ve vazgeçtiğim hepsi bu gölgemin benim çocukluğumu yitirdiğim gölgemin…
Sonlar hep anımsanır her şeyde filmde kitapta en çokta hayatta ve benim sonum şu cümle bu kötülüğün hesabını rabbime nasıl vereceksiniz… Onca kaybettiğim çocukluğumu sonra dünya hali katlettiğiniz kadınlar, çocuklar hayvanlar hatta ağaçlar buna sessiz kalan okumuş cahiller daha bir sürü susanlar…
Dünya adaleti şaşsa da ilahi adalet pek kolay değil… şimdi özürler dilesinizde Özgecan (ismini bilerek ayrı yazmadım çünkü onu bu dünyadan vahşice ayırdınız) evet Özgecan geri gelmeyecek…
Şimdi kötülük, iyilik savaşı devam etsin…
Seni unutmadık Özgecan kalbimizdesin keşke o gece sesini duyabilseydik… Affet Özge…
