Son günlerde ülkemizin farklı bölgelerinden gelen acı haberler hepimizi derinden sarstı. Yine ocaklara ateş düştü, yine anaların yüreği yandı, yine gözyaşlarına karışan sabır duaları göklere yükseldi. Bu millet, tarih boyunca defalarca imtihan edildi; bugün de aynı imtihanın başka bir perdesi yaşanıyor. Ancak bir gerçek hiç değişmedi: Şehitler bu toprakların kaderi değil, şerefi oldu.
İnsan bazen bu acıların neden hiç eksilmediğini düşünüyor. Fakat bu coğrafya tarih boyunca hep bedel isteyen bir yurt oldu. Bizler de o bedeli, imanıyla güçlenmiş asker evlatlarımızın tertemiz kanıyla ödedik. Bugün aldığımız her acı haber, geçmişte Çanakkale’de, Sakarya’da, 15 Temmuz’da ve daha nice mücadelede ödediğimiz bedellerin bir devamı gibi… Bu milletin varoluşu, imanıyla cesareti birleşen şehitleri sayesinde bugünlere geldi.
Rabbimiz Kur’an-ı Kerim’de şöyle buyurur:
“Allah yolunda öldürülenlere ‘ölüler’ demeyin. Hayır, onlar diridirler; fakat siz bunu bilemezsiniz.” (Bakara, 154)
Bu ilahi müjde, kaybettiğimizi sandığımız kahramanların aslında kaybolmadığını; sadece mekan değiştirdiğini söylüyor. Onlar Rabbimizin katında rızıklandırılıyor, huzur içinde yaşıyorlar. Bu yüzden şehitlik, sadece ailelerinin değil, tüm milletin başını dik tutan bir makamdır. Çünkü şehit, Allah’ın “şahit” manasındaki isminden pay alır; imanının doğruluğuna şahitlik eder, vatanına bağlılığının imzasını atar.
Peygamber Efendimiz (s.a.v.) de şehitlik makamını anlatırken buyurur ki:
“Şehit, Allah katında öyle bir yükseltilir ki, dünyaya geri dönüp on defa daha şehit olmayı ister.”
Bu hadis, şehitliğin büyüklüğünü anlamamız için bir ölçüdür. Şehitlik, dünyanın hiçbir makamının ulaşamayacağı kadar yüce bir mertebedir. İşte bugün toprağa verdiğimiz evlatlarımız da bu şerefli makama koşarak gitmiş kahramanlardır.
Terör örgütlerinin hain saldırılarıyla evlatlarımızı aramızdan koparması elbette büyük bir acıdır. Fakat unutmayalım ki her saldırı, milletimizin kenetlenmesine vesile olmaktadır. Son yolculuklarında binlerce insanın bir araya gelişi, tekbirlerle uğurlanışları, bu milletin şehidine nasıl sahip çıktığının delilidir. Çünkü biz, şehidine hürmet etmeyi bir kültür değil, bir iman meselesi olarak görürüz.
Bugün ülkemizin güvenliği için gece gündüz demeden sınır içinde ve sınır ötesinde görev yapan askerlerimizin yüreği, milletin duasıyla güçlenmektedir. Her anne, her baba, her evlat, Allah’a şöyle yalvarmaktadır: “Allah’ım onları koru, muzaffer eyle.” İşte bu duanın kendisi bile bir milletin ruhunu ayakta tutmaya yeter.
Fakat unutmamamız gereken bir diğer gerçek şudur: Şehitler sadece vatanı korumak için ölmezler; aslında geride kalanlara bir sorumluluk emanet ederler. O sorumluluk; birliğe sahip çıkmak, ayrılığa düşmemek, fitnenin peşine takılmamak, her zorluğa rağmen sabrı ve duayı terk etmemektir.
Rabbimiz Fussilet Suresi’nde şöyle buyurur:
“İyilikle kötülük bir olmaz. Sen kötülüğü en güzel olan davranışla sav.” (Fussilet, 34)
Bu ayet hem bireysel ahlakımıza hem toplumsal duruşumuza yön verir. Bugün yaşadığımız saldırılar karşısında soğukkanlı, bilinçli ve bir arada olma zorunluluğumuzun ne kadar büyük olduğu görülmektedir. Birlik olmazsa güç olmaz; güç olmazsa vatan da kalmaz.
Milletimiz, şehit haberleriyle yas tutarken aynı zamanda güçlü durmayı öğrenmiştir. Çünkü biliriz ki acımız ne kadar büyükse, sabrımız da o kadar büyük olmalıdır. Acının içinden bir iman ışığı yükselmelidir. İşte o ışık, bizi ayakta tutan “şehadet” gerçeğidir.
Allah’ım!
Vatanımız uğruna can veren tüm şehitlerimizi rahmetinle kuşat.
Onları peygamberlere, Sıddıklara ve Salihlere komşu eyle.
Kabirlerini cennet bahçelerinden bir bahçe kıl.
Geride bıraktıkları ailelerine sabır, dayanma gücü ve huzur ihsan eyle.
Ordumuzu, güvenlik güçlerimizi, devletimizi muhafaza eyle.
Milletimizin kalplerine birlik, dirlik ve kardeşlik ver.
Fitne odaklarına, hain planlara fırsat verme.
Bu mübarek vatanı kıyamete kadar aziz ve güçlü eyle.
Amin.