Aşk olmak istediğimiz ama elleri ile mahveden insan…
Sevmek ağaç gibidir eğer ağaç zara almış ise sevginizde kırılmıştır. Sizler ne duyma isteseniz de ben şair olarak kaleme alıyorum.
Şiirlerim neden hep sorgulanıyor. Bir adamı sevmek ya da bir kadını sevmek.
Özlemek hayatın en güzel deliliği seni ne kadar özledim bir bilsen, her şeyi anlatmak zor o yüzden ben şiirlerime bırakıyorum seni…
Dünya göz ile görülen şeydir aşk ise onun prangası ve insan görmediğini daha çok sever aslında aşk rabbimi sevmek ile başlar onu görmeden çok severiz ve güzel sevebilenler o yüzden azdır çünkü Allah’ı seven bilir aşkı…
Ben seni Allah’ıma emanet ediyorum. Şimdi gökyüzü prangasız ve sen güzel adam çok uzaksın belki bu yüzden vazgeçtim ama sen yine de rabbime emanet ol.
Şarkılar her yerde benim ile şiirlerim ise…
Neler anlatmak istiyorum ama çok yorgunum. Kalabalık içinde insan ama herkes sessiz… şimdi kimin nerede olduğunu söyleyemem şarkılar aptalca sadece geçmişi anımsatıp duruyorlar. Sevmek umurumda değil ve sen sen bla bla…
Gece kara gökyüzü de kara mı yoksa göremediğimiz yerler beyaz mı yani mavi mi? ya sen neredesin?
Sorular keskin olsa da insan aptal oldukça cevapsız kalacak güzel adam.
Bu aralar rotam Sertap Erener yani kalbimin tabi aklım durdu neyse sizlerin rotası neresi?
Kalbim diyorum sizin?
Etrafıma bakıyorum insanlar mutlu gibi ama işte aması var ve hep olacak… Hayat garip olsa da yaşamayı seviyor insan…
Bütün güç kalbiniz de olsun hayatta geminizin kapatanı sizsiniz ve hayalleri olmayan bir insan sakın olmayın yoksa cahil olarak kalırsınız.
Zaman prangadır ta ki kalbin çocuk kalabilmeyi hala hatırlıyor ise ve hayatta hep savaşın kötülükler ile…
