Tesadüflere, geriye kalanlara sığınmadan seni hatırlamadan yaşamalıyım güzel adam. Pencere kenarında yeşermedi benim çiçeklerim…
Güzel sevdim ben, ses tonun duymadan şiirlerime yazdım seni, onlarca kelimeme paylaştım kalbimi.
32
Alışkınım aslında ben
denizin şafağında beklemeye
hatta özlem gibi sevmeye…
Kalbim seni hissetmiyor ise neden bu şehrin sessizliği canımı yakıyor…
Şarkılara sığınmalı insan, kalbindeki kuşları özgür bırakmalı gökyüzüne buğlar bırakmalı, dünyaya çiçekler ekmeli ve toprakla arkadaş olmalı, ölü bedenler ise sessiz sessiz gülümsemeli adaletsizliklere
Galiba ben seni özlüyorum güzel adam, kalbine sarılmak istiyorum şiirlerimde sen olmalısın gözlerimde sen olmalısın gökyüzüne bulutlar çizelim. Ben sana gelemiyorum sen bana gelmiyorsun kaybediyor kalbim hem ne siyah kelebekler kaldı yüreğimde ne de beyaz serçelerim ve özlediğim aşk bu şehir bizi yine tesadüfen denk getirsin…
Elbet denk düşersen gökyüzüne güneş seni sarmalasın, kalabalıktaki insanlara selam vermeden geçme belki bana denk gelirsin.
Senin bedenin uzak bana
kalbin değil ki
gözlerin uzak bana
ellerin uzak bana
kalbin değil ki
Bugün kalbim senden güzel, çiçeklerim gülüşmelerim ile dans edasında gökyüzü karalıktan vazgeçmiş ve denk gelmiş güzel aşıklara belki de veda zamanıdır güzel adam.
Beklemekten yorulmuştur insan vazgeçmiştir ki belki de şairliği ondandır güzel adam
Bu şehir yine denk getirsin bizi bir sokakta…
Şiirlerim sana yük değil güzel adam denk gelirsen kitabın sayfalarını çevirme bırak yarım kalsın yazdıklarım…
Satırlarımda yine bir sezene bir yıldıza sığındım…
