Duygusal ihmal çocuğa bakmakla yükümlü anne ve babanın bu bakımı sadece fiziksel bakım ve çocuğun okumasını sağlamak gibi oldukça kısıtlı manada algılamaları ve gerekli duygusal yakınlığı gösterememeleri ile ilgili bir durumdur.
Ebeveyn ile kurulamayan sağlıklı ilişki, yaşıtlarıyla ve çevreyle iletişimine de yansır, iletişimde başarısızlıklar yaşarlar. Bu durum bazen de davranış problemleri olarak kendini gösterir.
Bazen çocuklar ilgi görebilmek adına sağlık problemi yaratma eğiliminde olur ve sürekli fiziksel rahatsızlıklar yaratabilir.
Bu durum yetişkinlikte de etkilerini sürdürür.
Çocukluğunda ihmale maruz kalmış bir birey, yetişkinliğinde hem çevresine hem de kendisine dair güven sorunu yaşayabilir.
Bunların hepsi de duygularını yönetmede eksiklik yaşatır ve sosyal ilişkilerde başarısızlıklara neden olur.
Anne ya da babanın yeterli sevgi ve ilgiyi gösterememesi, gerekli ve yeterli sözel ve dokunsal iletişimi kuramamaları, doğru ve etkili iletişimi kuramamaları, eşlerden birinin çocuğu fiziksel, sözel ya da duygusal olarak istismar etmesine diğerinin göz yumması (bu durum, müdahale etmeyi gerekli görmemek, müdahale edecek gücü ve/veya beceriyi kendinde bulamamak, istismar eden eşten korkmak gibi nedenlerden kaynaklanabilir) çocuğun duygusal olarak ihmal edilmesi anlamını taşır.
İhmal edilen bu çocuklarda, yaşa göre değişebilen bir şekilde bir çok duygusal ve davranışsal sorun ortaya çıkabilir; güvensiz bağlanma davranışı, kolay hayal kırıklığına uğrama, düşük benlik saygısı, duygusal esnekliğe sahip olamama, karşısındaki ile iletişim sorunlarını çözememe, tahammülsüz olma, dikkat sorunları, sosyal izolasyon, agresif davranışlar bu sorunlardan bazılarıdır.
Anne ile baba arasında sözel ve/veya fiziksel şiddete şahit olan çocuk da duygusal ihmal kurbanı sayılmaktadır. Çocuğunuzu yetiştirirken, onunla kurduğunuz iletişim biçimi çok önemli.
Bu çocuklarda; ayrılma anksiyetesi (kaygısı), uyku bozuklukları, psikosomatik belirtiler, sosyal beceri eksikliği ve davranış bozuklukları görülür.
