Aybüke Yıldız'ın "Eros, vicdan nerede" başlıklı köşe yazısı
Bazen hayatı kalbiniz gibi yaşamalısınız.
Fazla düşündürmek beni yaşlandırdı.
Unutamadım gitti.
Peki ne olacak şimdi. Ne uyku kaldı neden heves. Zihnimi şiirlerim zehirliyor. Sesler canımı yakıyor.
Çabalamak neden? Hem ölü balığa su tekrar yaşam verebilir mi? Çürüyen kalbimi nasıl tekrar inandırabilirim. Gözlerimdeki ölü kahve renginden anlayın şairlerde ölür. Şiirlerim oldukça yalan,
Yaşandı bitti. Evet koca bir yirmi beş yıl ama benden oldukça hevesimi, sevgiyi hatta inadımı ve savaşma özelliğimi yitirdi. Bazen kelimeleri hatta cümlelerim çok anlamsız yazıyorum bazen bile bile cümle bozukluğu yapıyorum tıpkı zihnim gibi…
Ben herkes gibi kaleme almam eğer alırsam bilin ki kalbimi çoktan yitirmişim sadece para için yazarlık yapmış olurum oysaki ben mutlu olmak için yazıyorum/dum
Büyümek eğlenceli değil de ama çocukluğum görse bu hallerimi inanın geçmişteki yaşanmışlıkları da istemez.
Dünya bir umudu da gökyüzüne aldı.
Hayır gökyüzü toprak değil ama neden bütün hislerim orada.
Kuşları sevin onlar iyilik melekleri bence insanları gülümsemek için varlar.
AFFET BİZİ EROS
