İlk kez kanat çırptım ben neyin doğru ya da yanlış olduğunu bilmeden. Çoğu kez düştüm ve hep kendimi kendim sarmaladım kanayan dizlerimden başlayarak…
İlk yazdığım kelimeyi hatta şiiri pek hatırlamam ama hep onlara sığınırım onlar ile kendimi haykırırım…
Benim özgürlüğüm kelimelerimdir ve de çat pat anlattığım şiirler kalbimdir benimde, peki sizin kalbinizi anlatan ne?
Yalnızdım. Hiç kimse yoktu arkamda bir işe adım attım ve o benim hayallerimdi. Kimse başaracağıma inanmadı ve hep hiç sayıldım. Çünkü zayıftım güçsüzdüm insanlara karşı ama ben hiç vazgeçmedim hep kendime inandım, rabbime sığındım ve yıllarca o şiirleri yazdım ve sonra deli kadının papatya satırları oluverdi…
Şimdi bu yolda koşmak istiyorum hala korksam da devam ediyorum ne zaman karanlık görsem dualarıma tutunuyorum…
Şimdi de ikinci kitabım var diyebiliyorum içinde bir sürü şiirlerim ile yani benim kalbim ile…
Yoluma devam ettim ve Allah’ım bana sen sarılır mısın? Kitabımı yazdım bütün hasretimi, özlemi, sevgiyi ve aşkı anlattım belki kendinizi bir satırlar da bulursunuz. Sizi kitap ile baş başa bırakıyorum….
Çiçekler ile sevin kalbiniz kusurlu olmasın güzel sevin ve şiir kokan insanları sevin,
04
Bu gün Pazar ve sen başka şehirdesin benden çok uzakta, hiç görmediğim sokaklarda birine aşıksın onu özlem gibi seviyorsun.
İşte aptal adam hoşça kal seni artık şiirlerime iliştiremem
Hem beni seni artık güzel sevmem ki benden gittiğinden beri…
