‘’Zamana kalır her şey,’’
Âşık olmaktan kaçıver insan, sevmek nedense bazen çok zor geliyor inanmıyorsun.
Özledim sana şiirler bırakmayı…
Yürüdüğüm bu sokaklar hatırımda kalanlar mı yoksa hiç bilmeden mi ezberlediklerim mi? Galiba Sorular epey birikti de benim duymaya mecalim yok.
Onca şiirlerde sen yoksun artık, zaman pervasızca geçer ne olur ise olsun hayat yazılmaya ve yazmaya devam eder.
Güne başlarsın bir bardak çay ile sadece içindeki kuşlar dilsiz kalır her şeye en çokta umuda hem bak dünya artık kara gölgeli ve çoğu insan kaybetmiş aşkı…
Zamana alışıyorum. İçimde onca kalanlara hatta yalanlara rağmen.
Kırgınlıklar birikiyor ve içimdeki yalanlar kıyısızlaşıyor iyicene aklımı kaybediyorum.
Yitiriyor insan her şeyini, özlemek nedir deyiveriyorum. Mesela sen kokmak mı? Yoksa her şeyi unutmak mı?
Yani yine zamana mı kalıyor her şey…
Çok mu zor iki şiir karalamak deseler de ben biliyorum bütün yitirdiklerim o şiirlerde. en çok kendim, sen, annem hatta en çok zırvalıklarım…
Bu şiirde bitti albayım. Poyraz delirdi… artık göğe kalıyor bütün balonlar hem onlar kargalara değil insanlara inat uçuyorlar…
Özledim dedim rüyamda, hatta delirmek pahasına çok özledim…
Kaldı mı göğe balonlar poyraz dedi bana…
Ne demişti şair. Sen koksa yine saçlarım ama giden sendin kalbimden bütün yalanlar ile…
