Aybüke Yıldız'ın "Hiç ve kimsesiz" başlıklı köşe yazısı
Hadi ama neden bu hiç umut kalmadı, bu unutkanlık çok can sıkıcı insanlar avara avare ve sahte insancıklar hem zaman olgusu kime göre iyi kime göre kötü...
Biliyorum, biliyorum, biliyorum… Ben bir şairim şiirler her zaman kazanır kaybetmek sizin gibi zavallılara yani kalbi çirkinlere şarkılar, türküler, kitaplar, romanlar ve denemeler tek tek hepsi hayatın bir gerçeği ve yetenek işe.
İnsanlar neden bu kadar kötüleşti duyduklarım ve gördüklerim hem kendilerine üstün görme çabaları kime göre neye göre iş ya da konumum ya da cebimdeki rakamlı kağıtlar mı beni üstün, akıllı, güzel yapıyor hayır tabii ki de zihnim, nezaketim, iyi kalbim ahlakım edebim ha bir de insanlara haddini bildiriyor olmam.
Çocuğuna bebek bezi almak sana zor gelmemeli eğer baba olmayacaksan evlenme.
Kalbinizde insani bir sevgi yoksa hayatınıza insanlar almayın anne olmak baba olmak eş olmak abi, abla, kardeş, amca, teyze, hala bu sıfatları taşıyamayacaksanız hiç ve kimsesiz bir insan olun.
