Bazen geçmişi özlüyorum ama canım yanıyor ve buna oldukça öfkeleniyorum ve o küçük kız hep karanlığa gidiyor.
Kafamın içindekilerini kaleme almaya üşeniyorum. Suretler yalan kokuyor. Sevgi katledildi. İnsan tüketir kalbini ve o zaman gitmek gerekir.
Özlediğim de yoktun, ağladığım da yoktu şimdi affedebilir miyim? Kalbim güçlenir mi sahiden…
Hayat bir oyun oynuyor ve bunu karakterimize göre yönetiyor.
Zihnimi toplamak lekeli. Aynalar karıncalı kesik kesik...
Şair kafası pek toplanmaz. Aşk işi epeyce kurgu filan da ben kime küsüm? Bu aralar papatyaya kalbim soğuk.
Işıklar oldukça parlak, suretler ise barut kokusu içinde, rüzgar fısıldıyor saçlarıma kokunu. Sen yoksun, hiçsin geride kaldın aklım kazandı ben başardım kalbim kaybetti.
Cesaret var mı kalabilmeye çok belirsiz bir soru.
Çabaladıklarım geride kalıyor. İnsan alışıveriyor dünya haline…
Kaç kelime, kaç şiir benden gidebilirsin ben şairliğe aşıkken. Sizlerde aşık olun hayatta zaman var unutmayın geç kalınca telafisi yok…
Hikaye son bulur mutlaka mutlu yada mutsuz değil. Ölüm ile sizler geç almayın hayata, hayallerinize ve sevdiklerinize…
