Aybüke Yıldız'ın "Ahenk gözyaşlarım" başlıklı köşe yazısı
Eğitimden soğuyalı çok olmuş.
Biri beden eğitimi öğretmenim biride coğrafya öğretmenim sayelerinde vazgeçmişim okuldan.
Geriye bakmak ne anlamı bir eylem aslında
Hiç iyi değilim.
Zaman aksi misin acaba neden sürekli benden çalıyorsun?
Benim hatam benim gözyaşlarım, kimin dost kimin yalan olduğunu anladığım günler. Çizgiler şaşmaz, kural edebi kalmalı uyulmasa bile sen miydin bana yalanlar ile sarılan.
Kalbim bu aralar sessiz. Enerjini kalbine yoğur ona sana iyi gelecektir. Çabalamak hep eksik ve yorucu ve kim güzel?
Galiba ben tam bir beceriksizim. Sesler oldukça kalabalık ama ben yok ile savaşıyorum.
Boş insanlar kimsenin enerjisine inanmayacağım. Umarım iki yüzlü olmayı bırakırsınız. Kalbim buruk gün güneşe kırgın ne olacak neden çocukluğum kazanamıyor, neyi hata yaptık? İnanamaya çabalamak hayat kıyısız bir zaman gibi ben ne yapmalıyım. Kendi kalbimi bile anlamıyorum ki zaman acımasız hep gözyaşları ile ahenk içinde
Olmayan çiçekler ile özür dilenmez.
Aptal insanlara kahvesiz tahammül edemiyorum eğer merhaba dediğinizde susuyorsam bilin ki sizi tanıdığıma pişman olmuşumdur.
