Aybüke Yıldız'ın "Aslan parçası" başlıklı köşe yazısı
Umut küçük ya da büyük söz veya eylem değildir.
Şair olmak elbette zor meslek, kelimeler ile savaşmak insanların kurdukları cümlelerdeki gerçek anlamları anlamak hatta hissetmek. Bazen kaçmak zor geliyor.
Kimseyi iyileştirmeyeceğim.
Zihnimden seni arındırmalıyım.
Şair olarak aşka inancımı bıraktım ben yazıyorum sizler aşkı yaşayın. Kalbimin ahı seni bulur. İncittiğin kadar kırılsın. Bazen gerçekler anlamsız gelir.
Umut vermek, aptalca sevmek, inanmak oldukça gereksiz. Yani insanlar menfaatten vazgeçmediği sürece. Şairlerde istifa edebilir.
Hiç mi insan saygısı duymaz. Hayatın en iyi felsefe düşüncesi insanların kalbine inanmayı bırakmalıyız.
Sen ağla kalbim ama kendine olan saygını kaybettiğin için kendinden ödün verdiğin için. Güneş elbette yine gökyüzünde de peki kimin evi gökyüzü ayın mı? Güneşin mi?
Hayır ben kaybetmedim sen kaybettin aptal adam. Renkli kalemlere aşık olduğum gibi sana da aşık olabilirdim.
Hatta sana kalemlerimi hediye bile edebilirdim. Umarım kalbin güneşe denk gelir ama unutma ayın da hükmü var.
Güneşe aşık olan ben şiirlerimden tek tek sildim güneşi.
Senin karakterin küçük prensi okumayı kaldırmaz aslan parçası...
