Hep inandım kalbime, kovaladım o kargaları gökyüzünün sonuna kadar…

Sevmek çok güzel, onun kalbini anlamak tebessümünde gizlemek, mesela onu görünce ne hissettiğimi tamam yazamıyorum ve bunu bir gün yazabilir sem zaten onu sevmekten vazgeçmiş olacağımdır ki zaten şunu çok iyi biliyorum sizi seven insan her türlü kalbinize ulaşmaya çalışıyor sizden bir cümle duymak için çaba sarf ediyorlar…

Söz ver bana kuşluk vaktinde çingen kadının çiçekleri önünde vapura beş kala rıhtımda

Söz ver bana özlem gibi sev beni hiç gelmeyeceğimi bile bile papatya tacın ile bekle beni…

Duysun olur mu? Sizi duyan birine emanet etmeye çalış içindeki serçeleri…

Sahilde, bir çift gördüm böyle ton tonlardı el ele yürüyorlar belki çok aşıklar yada sevgiydi aralarındaki uyum ama şunu gördüm sevmek, sevilmek delice bir şey….

İçimde bir şeyler seni her çok özlüyor, kaçamıyorum hep dilimde ismin,

Yüreğimde biriktirdiğim çiçeklerim solmak üzere aptal adam artık nefes alamıyorum onları bir denize bırakmalıyım belki bir balığa yem olurlar yada yeniden denizin dibinde yeşerirler, ben artık nefes alamıyorum

Özledim….

Aynı gökyüzüne emanetiz, güzel sev olur mu?

Artık kalbime çok ağır geliyor böyle nasıl içime, yüreğime sızdın…