Aybüke Yıldız'ın "Mavi önlük" başlıklı köşe yazısı
Bazen gitmek gerekir, her şeyden hatta herkesten ve zaman çizelgesi belli değildir.
Kalbimin ağrısı zihnime sıçradı. Düşünmekten kalp krizi geçirmek zor değil. Güçlü kadın olmamın bedeli giden gençliğim olmamalıydı.
Kural 1 yönetirken hak yeme.
Fasulyeden yönetmek, ilahi adalete bırak diye bana tavsiye veren bir kişinin ilahi adaleti unutması ne kadar acı.
Duyulmayan çığlıklarım yönetiyor gülümsememi, anımsıyorum her şeyi en çokta o inandığım günleri belki dostluklar ilkokulda kaldı gerisi hepsi menfaat kargalarıydı.
İlkokul arkadaşım selin vardı hatırlıyorum samimi dostluğumuz, küsmelerimiz ve ona veda ettiğim gün sonra araya zaman girdi ve iletişim koptu onu çok aradım ama bulamadım umarım çok mutlu ve huzurludur.
İlkokul arkadaşlarımı çok özledim o zaman ki saflık ve samimiyet ne kadar kıymetliydi. Umarım hepsi hayallerindeki gibi yaşıyorlardır.
İlkokul öğretmenime teşekkürler sizlerin bana öğrettiği her şey ezberimde.
Köy okulları hep muhteşemdir.
Hatırlıyorum hayal meyal yüzlerini ve hepsine selam olsun umarım bir gün denk geliriz. Zaman ne kadar hızlı ben daha on yaşımdaydım ki şu an yirmi yedi olmuşum.
Bazen unutmak güzelken bazen acımasız, sıfırdan başlamak hep zordur ama kalbim bedenim ile dans ediyor.
Aşk olmalı en şiirselinden, anımsanmalı bir Süreya, bazen kalbi kıran bir edebiyat öğretmeni yerine ilk okulda bana sevgiyi hatta saygıyı ezberletmekten öte kalbime aşılayan ilkokul öğretmenim anımsanmalı
Bazen kibir değişmez neyse edebiyat öğretmenimi pek sevmezdim. O yine hatalara takılır şiirlerimdeki.
İlk okulum Şile Doğancılı köyündeydi Necla Moragil ilkokul olmalıydı. Bu arada okul hala var geçen sene gitmiştim.
Evet bu yazımı ilkokul öğretmenime armağan ediyorum. Bana iyilikler ile yaşamam gerektiğini öğrettiği için.
Madde/27 güçlü kadın ol ve savaş.
