Aybüke Yıldız'ın "Adalet kimde?" başlıklı köşe yazısı
Kim doğru ki zaten her şey oldukça yalan ve dünya kara bir yuvarlak her yer kalabalık insanlar, çocuklar, hayvanlar, uçurtmalar ve balonlar var ama oldukça kötülük çok belki de her şair bir vapura binip uzaklaşmalı.
Denizler yorgun denizin nefesi kendisine yetmiyor, öfkem kime bilmiyorum insanlara mı? Ama yoksa bana yalan söyleyen dostlarıma mı? Evet yazıyorum yazıyorum kalbime o kadar iyi geliyor ki kelimeler ile adeta dans ediyorum şiirlerim her şeyim ve ben güneşe aşık bir kadınım ve diyorum ki denizlerin nefesi kendine yetmiyor neden insanlar bu kadar kötüleşti ve aptallaştı gitmek zor değil kalmak da zor değil dinlemek çok mu zor neden gidemiyorum.
Kalmak mı ben kalamıyorum kalbim kalmayı kabul etmiyor ve ben bu şehre ait değilim keşke kalbimi gökyüzüne bağlayan bir uçurtma olsa diyorum ya tüm öfkem kendime aslında ben nerede kaybettim kime kaybettim hayallerin peşinden koşmayı çok sevdim hep seveceğim şiirler benim tek kuralım diyorum ya Hep aşıktır aslında.
Uçurtmaların ipleri koptu ve gökyüzü Kan revan yer yerde kara katil kargalar ile ağlayan çocuklar.
Adalet kimde?
Pencere arkasında kalan da mı? Yoksa gökyüzünde mi?
