Aybüke Yıldız'ın "Evre 27.yaş" başlıklı köşe yazısı
Zaman öfkesi.
KOKUNU EZBERLİYORUM
Buğu buğu dudaklarımda,
Saçlarım da anımsamak sesini.
Gülleri seviyorum artık. Centilmenlik oldukça fena değil, mesele duymasıymış ve ben kokumu kime kaybettim?
Aşk naiflik olan bir oyun ve her zaman vicdan kazanır ve yalan kaybettirir. Şimdi kim kazandı söyleyin bakalım.
Aşk dosyası fazla bulanık ve herkes neden bugün sezen yok diyor.
Kalbime sinmeli cümlelerim hatta canım kelimelerim.
Toplulukta nezaket göstermek yönetmek değildir.
İyiliklerim sadakam olsun ve benden size bir tavsiye aldatmadan, önce aynaya bakmayı deneyin.
Bazen kırk fırın ekmek yemeyi de bırakmak gerek.
Şarkılar yeni değil ama şehir yeni.
Şiirlerim köreldi gibi, bu günler de her şey bulanık. Zihnim prangalı, kuşlar ise boyanmış ama hangi renge?
Affetmek benim dengem değil. Sevmek benim için artık bir savaş ama en çokta kendime aşık olmak gücüm.
Aura her şey,
Kelimelerim oyun zamanına epeyce yakın,
Ben vazgeçtim siz oynayın. Denge olduğu zaman ise sakın helallik istemeyin.
Helal etmiyorum hakkımı kara kargalara.
Yeni şehir ve yeni bir şair.
