Aybüke Yıldız'ın "İyileşmek" başlıklı köşe yazısı

Hırsım yerine duygularım ile hareket ettim ve kaybettim.

Kahve demli, evet evet, kahvem artık demli ve daha acı.

Ne düşünüyorum ya da ne yazıyorum…

Kocaman kara bir delik. Sıfırdan başlamak ruhumu iyicene tüketene kadar susuz kalmalıyım.

Keşkelerim yok. Kalsaydım ne olurdu sorusu hep aklım da kalacak ama doğru kararı hissettiğin o an canın ne kadar yanarsa yansın gidersin albayım.

İnsanlar senin ne yaşadığını bilmeden seni her zaman yargılayacaklar.

‘’Şöyle olacaktı, böyle tahmin etmeliydin, yanlış yaptın, keşke böyle yapmasaydın, biraz daha dayansaydın ne olurdu sanki?’’

Bu cümleleri hayatın boyunca duymaya devam edeceksin.

Ama ruhunu dinlendirmek önemlidir. Kendinden vazgeçmemek önemlidir. O yüzden kendinizi çok sevin.

Bazen kendinden özür dilemek kolay olmuyor. Ama ben ilahi adaletin terazisine güveniyorum. Ve her zaman şiirlere sadık kalacağım.

Gökyüzü daima kalbe iyi gelir. Aşk da öyle…

Aşkı kaybetmeyin ve kendinizi sevmekten asla vazgeçmeyin.

Bunu her zaman söyleyeceğim.