İçim kalabalıklaştı, hep bi özürler saçma sapan hayatlar…
İnsanlara sevmeyi öğretmeyin ve hiçbir zaman kalbini duymayı erteleme, özle bir şeyleri. Evet İçine sus ama kalbini kıranlara asla susma…
Şarkılar kalıyor, kimine sezen kimine yıldız bize ise en çok şiirler veda ediyor.
En çokta hep sen koktum. Heveslerim bir bir yanıyor, içimdeki kuşlar öldüler…
Yalanlar ile kalan sensin benim kalbime tamamen yalanlar ile veda ettin sen, şimdi hangi şiir veda etsin bize süreya mı ya da yücel belki de nazım hikmet…
Bir gün her şey geride kalır mı?
Heveslerim kuruyor kalbim özgürleşiyor, yavaş yavaş zamanı öğreniyorum hatta bazen unutuyorum bir şeyleri tabi en çok adımı unutmak isterdim…
Şarkılar evrensel mi bilemem ama bazen çok kifayetsiz kalıyorlar. Anıları saklamamış gibiler…
Kelimelerimden vazgeçmem, şiirler ise bir kere yazılır. Eğer hatırlansan bir tek cümle şunu da hep tut aklında bütün şiirler yandı…
Şimdi her şey bitti, giden kim kalan kim belli değil sadece kocaman sevdaya yalanlar dolu vedalar bıraktık…
Sen güzel adam benim yalan vedamsın…
Çok her şeyler yaşandı ve bitti sonunda ne oldu bende bilmiyorum hatta ben kimim?
En önemli soru bu idi cevap ise sizlerde…
